Cerpen Bahasa Using Banyuwangi: Kecaruk Maning

Budaya, VIVA Banyuwangi –

Penulis: Oyek Setro

Isuk iku Saperik lungguh dhewekan nong ngarep umahe. Umah hang mung gedhung separo iku madhep ngalor. Ring latare ana uwit pelem hang magih durung tau uwoh. Umah iku dienggoni ambi rabi lan anake telu. Ring ngarep umahe katon dalanan desa hang magih durung diaspal. Elore dalan katon sawah hang wis wayahe panen. Ring sisih kulone sawah ana tegalan hang biyasah dienggo njanggol dongkar. Biyasahe dhongkar iku momot wong-wong hang arep nong pasar, uga lare-lare hang arep mangkat sekolah.

Sing kaya biyasahe, isuk iku Saperik katon kantru-kantru. Kaya-kaya ana hangdipikiraken. Matane katon mentheleng ngadhep ngulon, taping sing ana hang disawang. Ring kulon mung katon lare-lare nganteni dongkar arep mangkat sekolah.

Embuh paran hang dideleng, mara-mara Saperik munyik dhewek. Rabine Saperik hang aran Misini, tepak ngendoh wedang kopi weruh lakine munyik-munyik dhewek. “Ana paran rika munyik-munyik dhewek Kang. Paran hang rika deleng?” takone Misini ambi ngendoh wedang kopi lakine ring meja.

Wangune Saperik mata walangen, sampek sing kerungu gok rabine takon. Iyane magih tetep munyak-munyik dhewek. Kaya-kaya ana hang lucu ring atine.

“Kang...aja munyak-munyik dhewek, engkota ana uwong hang weruh, didakwa edanrika,” celathune Misini.

Halaman Selanjutnya

Kerungu celathune rabine, sakkal Saperik njegog. “Paran Dik. Isun iki mauko ndelenglare-lare sekolah enget jaman isun magih sekolah,” jawabe Saperik ambi nyeruput wedang kopine.